ekolojik anayasa etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
ekolojik anayasa etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

29 Nisan 2015 Çarşamba

Ekolojik Anayasa ve Çevre Pratikleri Konferansı

ELSA İstanbul 6 Mayıs 2015, Çarşamba günü Galatasaray Üniversitesi Aydın Doğan Oditoryumu’nda Ekolojik Anayasa ve Çevre Pratikleri Konferansı düzenliyor.
Uluslararası alanda hukuki konularda kararlılığını göstermiş olan ELSA’nın İstanbul şubesi olarak uluslararası platformlarda tartışıla gelen konferans konusunun,Türkiye’deki pratikleriyle birlikte hukuk öğrencileri ile genç avukatların ve ilgili olan herkesin bilgisine sunuyor.Neticesinde tüm katılımcılara katılım sertifikasının verileceği konferans, başta ELSA İstanbul üyeleri olmak üzere herkesin katılımına açık olacaktır.
Katılım sertifikası için aşağıda ekli bulunan formun doldurulması gerekmektedir.
Etkinliğin Facebook sayfası için;
https://www.facebook.com/events/1615069608737281/

27 Ağustos 2013 Salı

Ekolojik Anayasa tartışmalarında neredeyiz?

Çevre koruma ile ilgili hükümlerin anayasalarda yer alması 1950’li yıllara rastlar. 1970’li yıllarda ekolojik tahribatın artması ve buna cevaben toplumların, ülkelerin ve uluslararası toplumun geliştirdiği politikalar anayasa yapım süreçlerine de etki etti ve çevre hükümleri artan bir oranda anayasalarda yer almaya başladı. Dünyadaki ülkelerin anayasalarının yarısından fazlasının 1970 ortalarından itibaren yazıldığını ve mevcutların bir çoğunun da bu dönemde elden geçirildiği düşünüldüğünde çevreye/çevre korumaya dair hükümlerin çevre sorunlarının ve bilincinin arttığı dönemde anayasalara girmesi şaşırtıcı değil.

Türkiye’de 1982 Anayasası, Sosyal ve Ekonomik Haklar ve Ödevler bölümünde 56. madde, ilk fıkrasında “Herkes sağlıklı ve dengeli bir çevrede yaşama hakkına sahiptir ifadesiyle çevre hakkını temel bir insan hakkı olarak Anayasa düzeyinde hukuk sistemine dahil etti. Bu hükmün Anayasaya girmesindeki en önemli etken, Türkiye Çevre Vakfı’nın 1980’de başlattığı bir hukuk projesi çerçevesinde dünyada çeşitli ülkelerin anayasalarında yer alan çevre ile ilgili hükümlerin derlemesi, kamuoyuyla paylaşması ve bir madde olarak Anayasa’da yer alması için teklif getirmesiydi. Devletlerin anayasalarında yer alan çevresel hükümler genelde insanın çevre hakkına, insanın sağlıklı bir çevrede yaşama hakkına atıf yaparak çevre korumada devletlerin ve kişilerin ödevlerine odaklanıyor. Ekolojik Anayasa tartışmalarının bu hükümlerden ayrıldığı nokta ise doğanın da insan gibi bir hak öznesi olup olamayacağı üzerine.

Doğanın Hakları Olabilir mi?

Christopher D. Stone sivil haklar hareketinin ertesinde ve modern çevre hareketinin doğduğu yıllarda yazdığı "Should Trees Have Standing? Towards Legal Rights for Natural Objects? (1972) adlı makalesinde, hukukun zaman içindeki gelişimini ele alıyor ve ormanlara, okyanuslara, nehirlere, tüm diğer doğal varlıklara ve bir bütün olarak doğaya yasal haklarının verilmesini savunuyordu. Toplumların çeşitli dönemlerde belirli kişileri ve varlıkları hak sahibi olamayacak kadar yetersiz ve değersiz gördüğünü söyleyerek örnek olarak çocukları, köleleri, kadınları, Amerikan yerlilerini, etnik azınlıkları, akıl hastalarını, cenini ve yabancıları örnek gösteriyor.  Stone’a göre henüz yasal haklara sahip olmayan varlıklar, haklarını kazanana kadar bizim yani hak sahiplerinin kullanımına tabii olarak değerlendirilir. 
 
Uluslararası platformlarda ve Türkiye’deki doğa hakları tartışmalarının genelde atıf yaptığı iki anayasa var: Ekvador ve Bolivya Anayasaları. Bolivya, dünyada doğanın yasal haklarını tanıyan ilk ülke oldu. İklim değişikliğini önlemek, doğal varlıkların sömürülmesini engellemek ve Bolivya halkının yaşam kalitesini yükseltmek adına alınan bu karar doğayı insanla eşit satütüde kılıyor. 28 Eylül 2008’de refera ndumla kabul edilen Ekvador Anayasası’nın, 71. maddesi hayatın gerçekleştiği doğanın ya da Pachamama’nın (Toprak Ana) var olma hakkını tanıyor ve anayasal koruma altına alıyor.

Türkiye’de Ekolojik Anayasa Süreci

Türkiye’de Ekolojik Anayasa ile ilgili tartışmalar 12 Eylül 2010’daki Anayasa referandumu ertesinde başladı. Haziran 2011 seçimlerinden sonra gündeme gelen yeni anayasa yapım sürecine ekolojik taleplerle müdahil olabilmek için 15 Şubat 2011’de  Ekolojik Anayasa Girişimi başlatıldı. Çevre aktivistleri, hukukçular, milletvekilleri ve akademisyenlerden oluşan 40 kişilik imzacı grubunun hazırladığı bir çağrı kamuoyuyla paylaşıldı. Sekreteryasını dönemin Yeşiller Partisi’nin üstlendiği Girişim, yeni anayasasının sivil, demokratik ve özgürlükçü olmasının yanısıra ekolojik olması gerektiğini ve doğanın vazgeçilmez, devredilmez haklarının anayasal güvence altına alınmasını savunmak için faaliyet göstermeye başladı.  Bursa, İzmir, Ankara, Tekirdağ, Antakya, Diyarbakır ve Muğla'da çevre aktivistlerinin ve hukukçulularının bir araya geldiği toplantılar düzenlendi. Farklı anayasa çalışma grupları ile iletişime geçilerek ortak paydalar arandı. 15 Mayıs 2012’de  İstanbul’da bir konferans düzenlendi.


Ekolojik Anayasa Girişimi, yeni Anayasa’da olmasını talep ettiği maddeleri 3 Ocak 2012 tarihinde TBMM Anayasa Uzlaşma Komisyonu’na sundu. Girişimin temsilcileri komisyona sundukları önerilerde temel olarak anayasanın, doğaya hükmetmeye çalışan insanı değil, doğayı hak öznesi olarak tanıması gerektiğini ifade etti. Sunulan Ekolojik Anayasa, dünyayı gelecek kuşaklardan emanet alındığı bilinciyle, doğayla uyum içinde yaşamanın esas alındığı; su, hava, gen, tohum gibi doğal unsurlar için doğal kaynak değil doğal varlık nitelendirmesinin benimsendiği, doğada olası zararlara yol açabilecek faaliyetlerde ihtiyatlılık ilkesinin benimsendiği, kamu yararında doğal dengelerin gözetildiği, yabani ve evcil hayvan haklarının güvence altına alındığı, sağlıklı su ve gıdaya ulaşım hakkının benimsendiği hukuksal düzenlemeler öneriyor. Prof. Ersan Şen T24’teki 3 Ağustos tarihli yazısında Anayasa Uzlaşma Komisyonu’nun uzlaştığı maddeler arasında ‘Çevre Hakkı’nın da bulunduğu ifade ediliyor. Uzlaşılan maddenin Ekolojik Anayasa Girişimi’nin talep ettiği doğa haklarından oldukça geri olduğunu söylemek yanlış olmaz. Ayrıca Ekim ayında Meclis’te görüşülmesi beklenen Tabiatı ve Biyolojik Çeşitliliği Koruma Kanunu yüzünden  orman alanları, sulak alanlar, kıyılar ve bütün diğer doğal alanlar geri dönüşü olmayacak tahribatlara karşı savunmasız kalabilir. Yeni Anayasa tartışmalarında doğanın haklarını Tabiat Kanunu ile ilişkilendirerek ele almak konuya bütüncül yaklaşmak açısından daha da önemli hale gelmiş durumda.

Dr. Barış Gençer Baykan

Bahçeşehir Üniversitesi - Betam 

10 Mayıs 2013 Cuma

İnsan Hakları, Anayasalar ve Ekoloji


  Panel: İnsan Hakları, Anayasalar ve Ekoloji

Dünya’da ve Türkiye’de ekolojik yıkım her geçen gün artıyor. Salt kalkınmacı anlayış insanları en temel yaşamsal haklarından; su hakkından, temiz, sağlıklı gıdaya erişme hakkından, barınma hakkından mahrum bırakabiliyor.  Çevre hakkını temel insan haklarından ayrı tutmak gibi bir lüksümüz yok. Giderek daha çok ulusal ve uluslararası mahkeme kararı da bunu destekliyor.  Çevre hakkı bir insan hakkı olarak tanımlanırken son dönemde yapılan anayasalarda insanın yanında doğanın da bir hak öznesi olup olamayacağı tartışılıyor ve Ekolojik Anayasalar gündeme geliyor.  Ekolojik Anayasa talepleri,doğal kaynakların doğal varlıklar olarak tanımlanması; doğada olası zararlara yol açabilecek faaliyetlerde ihtiyatlılık ilkesinin benimsenmesi; yurttaşların merkezi ve yerel idari tasarruflara etkin katılımınının sağlanması konusunda bir kaldıraç rolü oynayabilir. Öte yandan çevre konusunda aktif yurttaş katılımını sağlamak,  hak arama ve doğa savunuculuğu geliştrimek için bilgiye nasıl ulaşabileceği de önemli bir konu haline geliyor.

Bu konuları masaya yatırmak amacıyla Bahçeşehir Üniversitesi Ekonomik ve Toplumsal Araştırmalar Merkezi, Betam 16 Mayıs Perşembe günü “İnsan Hakları, Anayasalar ve Ekoloji” başlıklı bir panel düzenliyor. Dr. Barış Gençer Baykan’ın moderatörlüğünde gerçekleşecek panelde

Oregon Universitesi Hukuk Fakültesi’nden Prof. John Bonine,  İnsan Hakları Bağlamında Çevre Hukuku üzerine,

Bahçeşehir Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nden Ar. Gör. Serkan Köybaşı, Ekolojik Anayasa tartışmaları üzerine konuşacak.

İstanbul Barosu’undan Avukat Gonca Yılmaz da Bilgi Edinme Hakkı’na ilişkin uygulamalı bir atölye çalışması gerçekleştirecek.

16 Mayıs Perşembe
Saat: 15:30- 17:30
B-CEP Sinema Salonu
Bahçeşehir Üniversitesi Beşiktaş Kampüsü


Katılım herkese açık ve ücretsizdir.
Prof. John Bonine konuşmasını İngilizce yapacaktır. Tercüme sağlanamayacaktır.
Panelistlerin Özgeçmişleri

Profesör John Bonine, ABD Oregon Universitesi Hukuk Fakültesinde Çevre ve İnsan Hakları Hukuku, Karşılaştırmalı Çevre Hukuku ve Anayasa Hukuku dersleri veriyor. “B.B. Kliks Chair in Law” pozisyonuna sahip.  Dünya çapında yerelde çalışan çevre hukukçularına, insanların sağlıklı bir çevrede yaşama haklarını korumak için hukukun nasıl kullanılması gerektiği konusunda verdiği yardım ve destekle tanınıyor. En önemli eseri 600 sayfalık hukuk kitabı olan “İnsan Hakları ve Çevre” isimli kitabı.

Serkan Köybaşı: Galatasaray Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nden mezun oldu ve aynı üniversitenin Sosyal Bilimler Enstitüsü’nde Yüksek Lisans yaptı. 2005 yılından bu yana Bahçeşehir Üniversitesi Hukuk Fakültesi Anayasa Hukuku Anabilim Dalı’nda araştırma görevlisi olarak çalışıyor. Güncel anayasal gelişmeleri aktardığı www.anayasagundemi.com adlı bir blogu bulunuyor.

Gonca Yılmaz: İzmir 9 Eylül Üniversitesi, Hukuk Fakültesinde hukuk eğitimi aldı. Çehav üyesi. Denge Ekolojik Yaşam Derneği kurucularından.. İstanbul Barosuna kayıtlı olarak avukatlık yapıyor. Çevre hukuku ve ekoloji dışında, alternatif eğitim, temel haklar ve özgürlükler ile ilgili alanlarda da çalışmakta, eğitimcilik ve proje koordinatörlüğü de yapıyor.

Barış Gençer Baykan: Paris Nanterre Üniversitesi’nden Siyaset Sosyolojisi yüksek lisans ve University of Kent’ten doktora derecelerini aldı. Baykan, 2008 yılından bu yana Bahçeşehir Üniversitesi Ekonomik ve Toplumsal Araştırmalar Merkezi’nde (Betam) çalışıyor ve Bahçeşehir Üniversitesi AB İlişkileri Bölümü’nde Tarım Politikası ve Çevre Politikası derslerini veriyor.



25 Mayıs 2012 Cuma

İnsanın çevre hakkından Doğa’nın haklarına: Ekolojik Anayasa


1970’li yıllardan itibaren çevre korumaya ve sağlıklı bir çevrede yaşamaya dair hükümler anayasalarda yer almaya başladı. Son yıllarda ise doğanın bir hak öznesi olarak anayasalarda yer alması tartışılıyor. Bolivya ve Ekvador doğanın yasal haklarını tanıyan başlıca ülkeler. Türkiye’de yeni anayasasının sivil, demokratik ve özgürlükçü olmasının yanısıra ekolojik olması gerektiğini ve doğanın vazgeçilmez, devredilmez haklarının anayasal güvence altına alınmasını savunuluyor. Ekolojik Anayasa talepleri,doğal kaynakların doğal varlıklar olarak tanımlanması; doğada olası zararlara yol açabilecek faaliyetlerde ihtiyatlılık ilkesinin benimsenmesi; yurttaşların merkezi ve yerel idari tasarruflara etkin katılımınının sağlanması konusunda bir kaldıraç rolü oynayabilir.
Barış Gençer Baykan
Bahçeşehir Ekonomik ve Toplumsa Araştırmalar Merkezi'nin yayınladığı "İnsanın çevre hakkından Doğa'nın haklarına: Ekolojik Anayasa" başlıklı araştırma notuna ulaşmak için:

29 Kasım 2011 Salı

Ekolojik Anayasa. Peki Nasıl?

Ekolojik Anayasa Girişimi'nin Şubat ayından bugüne kadar sürdürdüğü çalışmaların sonucunda Ekolojik Anayasa kitabı yayınlandı. 28 Kasım 2011 günü Beyoğlu Yeşil Ev'de kitabın tanıtımı yapılırken Ekolojik Anayasa Girişimi'nin bundan sonra nasıl hareket etmesi gerektiği de tartışıldı. Toplantıya milletvekilleri, çevre stk temsilcileri, hukukçular ve aktivistler katıldı. Yeşiller Partisi eşsözcüsü Yüksek Selek, açılış konuşmasında ekolojik anayasa çalışmalarına yeni anayasada doğayı bir hak öznesi olarak kabul ettirebilir miyiz sorusuyla başladıklarını ve gelinen noktada anayasa yazım sürecine müdahil olmanın yollarını aradıklarını ifade etti. Girişimin yürütücülerinden Yeşiller Partisi üyesi Mahmut Boynudelik, Haziran 2011 seçimlerinden sonra yeni anayasa yapım sürecine ekolojik boyuttan müdahale etmek için 15 Şubat'ta Ekolojik Anayasa Girişimini başlattıklarını ve yeni anayasasının sivil, demokratik ve özgürlükçü olmasının yanısıra ekolojik de olması gerektiğini vurguladı. Bursa, İzmir, Ankara, Tekirdağ, İstanbul, Diyarbakır ve Muğla'da toplantılar yaparak hukukçuları ve çevre aktivistlerini bir araya getirdiklerini ayrıca bu süreçte değişik anayasa çalışma grupları ile iletişime geçerek ortak paydalar aradıklarını ifade etti. Anayasa hukukçuları doğanın bir hak öznesi olamayacağını çünkü doğanın kendi hakkını savunamayacağını ileri sürdüklerini belirten Boynudelik, dünyada anayasa yazım süreçlerinde doğanın bir hak öznesi olarak kabul edilmesinin yeni bir süreç olduğunu ifade etti. İlk etapta Meclis'te grubu olan siyasi parti gruplarını ziyaret ederek ekolojik anayasa taleplerini hem vekillere hem de Meclis Anayasa Uzlaşma Komisyonu'na ileteceklerini vurguladı. Yeşiller Partisi’nden Alper Akyüz, geçtiğimizaylarda ekolojik anayasa nasıl olmalıdır, doğa bir hak öznesi olarak nasıl tanımlanır konuları üzerine yoğun tartışmalar yaptıklarını bundan sonra talepleri kamuoyuna ve siyasilere iletmek ve anayasaya dahil etmek için izlenecek yolun tartışılmasının daha önemli olduğunu belirtti.

Ekolojik anayasanın toplumsal desteğe ihtiyacı var

Kamuoyundan “Ekolojik Anayasa Türkiye için lükstür” şeklinde gelebilecek yorumlara karşı argümanlar geliştirilmesi gerektiğini belirten Akyüz, ekolojik taleplerin günümüzde bir lüks değil yaşam alanlarımızı savunmak için elzem olduğunu vurguladı.

Açık Radyo’dan Ömer Madra, kendisinden önceki konuşmalara cevaben şunları söyledi: "Doğa kendini savunamaz halde değildir, hatta fena halde taaruza geçmiştir. Tayland seller yüzünden başkentini değiştirmeyi düşünüyor, İskandinavya'ya kış gelmedi, Avustralya yangınlardan sonra şimdi de sellerle boğuşuyor. Büyük Anadolu Yürüyüşü’nde büyük bir fırsat kaçırıldı. Sol çevreler çok destek vermedi, dünyaya örnek olabilecek bir eylemdi. Ekolojik Anayasa talebini yerel çevre mücadelelerine taşımak gerekiyor. ABD’de bir futbol takımı kadar kişinin başlattığı işgal eylemleri 1000 kente yayıldı.” BDP İstanbul milletvekili Sebahat Tuncel: “Türkiye’de Ekolojik Anayasa’nın gündeme gelmiş olması önemli ama bu çalışma dar kapsamlı olmamalı. 30 yıldan bu yana ilk defa Anayasa yapma şansı yakaladık. BDP olarak boykottan vazgeçmemizin

sebeplerinden biriydi yeni anayasa ama AKP anayasa yazım sürecini elimizden almaya çalışıyor. 31 Aralık 2011’e kadar kamuoyunun yeni anayasa ile ilgili görüşlerini yazabileceği bir web sitesi var, bunu kullanalım.Ayrıca sokağı da hareketlendirmek gerekir. Ekolojik anayasa gibi bir toplumsal talebi politikleştirebilmeliyiz. Girişimin çağrıcıları arasında bulunan CHP İstanbul milletvekili Melda Onur ekolojik anayasa taleplerinin yaygınlık kazanması için sade, anlaşılır bir dille ifade edilmesinin önemine değindi. Kendisinin 4 Ekim 2011’de Hayvan Hakları Günü dolayısıyla Meclis’te söz aldığını ve kürsüden Ekolojik Anayasa talebini dile getirdiğini anlattı. CHP’nin Anayasa Uzlaşma Komisyonu üyesi Süheyl Batum’un bu konuda bir bilgilendirme toplantısı talep ettiğini belirtti. Meclis’teki görünüm itibariyle

anayasaya ekolojik ilkelerin girmesinin zor olduğunu, yoğun bir toplumsal ve medya desteğine ihtiyaç duyulduğunu belirten Onur, ekolojik anayasa taleplerini soyut kavramlardan somut örneklerle toplumun her kesiminin anlayabileceği ve kendisinden bir şeyler bulabileceği bir hale getirilmesini önerdi

Anayasa gruplarıyla ortak hareket edilmeli

ÖDP eski milletvekili Ufuk Uras, doğanın bir hak öznesi olmasının yeni olmadığını , hukukçuların hukuk tarihini daha iyi incelemeleri gerektiğini söylerken kutupları örnek olarak gösterdi. 27 yılda anayasanın 111 maddesinin değiştiğini belirten Uras, AKP’nin uzlaşma komisyonunu bloke edip AKP-MHP uyumuyla yeni anayasanın oluşacağını düşündüğünü söyledi. AKP’nin aşil topuğunun ekolojik duyarsızlık olduğunu ve bunun HES’ler, nükleer, kentsel dönüşüm gibi alanlarda kendisini gösterdiğini belirten Uras, ekolojik anayasa talebininin Cumhurbaşkanı’na da iletilmesini önerdi. Bahçeşehir Üniversitesi’nden Serkan Köybaşı:”Avrupa’da ve Latin Amerika’da çevre hakkı anayasalara girmemişken Türkiye’de 82 Anayasası’nda çevre hakkı vardı. Anayasada ekolojik maddelerin olması bize doğayı savunmada çok yardımcı olacaktır ama öte yandan neo-liberal dönüşümde uygulamada çok zorlanacağız.” Bilgi Üniversitesi’nden Erol Katırcıoğlu, Anayasa yapım sürecinde bir ortaklaşma göremediğini ve bu sürecin partiler üstü ve siyaset üstü olmayacağını söyledi. Katılımın önemine değinen Katırcıoğlu, ekolojik anayasa

talebinin mümkün olan en geniş kitleye ulaştırılması ve diğer anayasa gruplarıyla birlikte bir koordinasyon sağlanması ve çalışmaların bir merkezden devam ettirilmesi gerektiğini vurguladı.

Sonuç olarak toplantıya genelde karamsar bir hava hakimdi. Yeni anayasada doğanın bir hak öznesi olarak yer alıp almayacağının yanı sıra yeni anayasanın yapılıp yapılamayacağı veya sınırlı değişiklerle arzulanan hak ve özgürlüklere yer vermeyen bir anayasa çıkacağı yönünde görüşler paylaşıldı. Katılımcılardan ekolojik ilkelerin anayasada yer almasını sağlamak adına neler yapılabileceği konusunda yeterince somut öneri gelmedi. Diğer anayasa grupları ile ortaklaşmanın yollarının aranması, Meclis’te grubu bulunan partilerin ziyaret edilerek taleplerin iletilmesi, taleplerin dilinin sadeleştirilmesi ve somut örnekler üzerinden gidilmesi, yerel çevre hareketlerine ekolojik anayasa çerçevesinin iletilmesi ve basının desteğinin aranması gibi konularda mutabakat sağlandı.

Mahmut Boynudelik’in üstlendiği Ekolojik Anayasa kitabında Ekolojik Anayasa Girişimi Çağrı

Metni; Burcu Akyüz, Ayhan Bilgen,Ayşen Candaş, Ayşe Bilge Dicleli, Mehmet Horuş, Levent Korkut, Serkan Köybaşı, Ömer Madra, Yakup Okumuşoğlu ve Yücel Sayman’ın 15 Mayıs 2011’de gerçekleştirilen Ekolojik Anayasa Konferansı’ndaki sunumları ve Toprak Ana Evrensel Beyannamesi Taslağı yer alıyor.

Yeni İnsan Yayınevi

http://www.yeniinsanyayinevi.com/haberdetay.asp?ID=172

Idefix

http://www.idefix.com/kitap/ekolojik-anayasa-kolektif/tanim.asp?sid=UM3EY43BWA1AQFJXWN41

18 Mart 2011 Cuma

Ekolojik Anayasa İstiyoruz

Türkiye'nin yeni bir anayasaya ihtiyacı olduğu aşikar. Uzun yıllar anayasanın sivil, sosyal, özgürlükçü olması gerektiği vurgulandı. EKolojik krizlerin arttığı bir dünyada anayasalara doğa-insan ilişkisinin girmemesi düşünülemez. Nitekim bir çok ülkenin anayasasında ekolojik ilkeler yer almaya başladı. Doğanın haklarının tanımlayan , gezegenin kuşaklararası bir emanet olduğunu belirten anayasalar çoğalıyor. Örnek vermek gerekirse Toprak Ananın Hakları Evrensel Beyannamesi, Halkların İklim Değişikliği Bildirgesi, Afrika Halkları Haklar Bildirgesi, Latin Amerika İnsan Hakları Sözleşmesi Ek Protokolü, Ekvator Anayasası, Karadağ Anayasası, Portekiz Anayasası'nı sayabiliriz. Türkiye'deki anayasa tartışmalarına da bu gelişmelerden bağımsız yürütmek anlamlı olmayacaktı ve çağrıcılarından biri olduğum Ekolojik Anayasa Girişimi bu ihtiyaca cevap vermek için kuruldu. Yeşiller Partisi'nin çağrısıyla bir araya geldik ve ekolojik anayasanın temel ilkelerini ortaya koymak için 19 Şubat 2011'de bir atölye çalışması yaptık. Atölyede çalışmasının sonuç bildirgesini ve ekolojik anayasa için çağrıyı http://ekolojikanayasa.org/ adresinde bulabilirsiniz. Ekolojik anayasada benim de tuzum olsun diyenleri önümüzdeki günlerde düzenlenecek olan hazırlık toplantılarına ve 22 Mayıs 2011 tarihinde düzenlenecek Ekolojij Anayasa Konferansı'na bekliyoruz. Görüş ve önerilerinizi Ekolojik Anayasa Girişimi sekretaryasına (ekolojikanayasa@gmail.com) iletebilir ya da http://ekolojikanayasa.org adresinden doğrudan yorum olarak girebilirsiniz.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...