Yeşil Ekonomi; Küçülmek Güzeldir

 

Yeşil Ekonomi; Küçülmek Güzeldir

Darren Zhang, Flipo Fabrice, Giorgos Kallis, Jeroen Van Den Bergh, Raoul Weiler,

 Roefie Hueting

Çeviren : Serin Erengezgin

Gezegenimiz mit haline gelen büyümeye olan yanlış inancın tehdidi altındadır.

Daha fazla ekonomik büyümenin gerekli olduğu söylemi, yaşam kalitesinde sürekli bir iyileştirme beklentisinde olan insanlarda ‘büyüme gerekli’ mesajlarının içselleştirilmesine neden oluyor. Bu mesaj, toplumsal, ekonomik, siyasal ve çevresel ilerlemenin ana etkeninin ekonomik büyüme olduğunu ileri sürüyor. Büyümenin zenginlik yarattığı ve toplumsal iyileştirme için gerekli araçları sağladığı varsayılıyor. Bu nedenle siyaset, hedeflerine sürekli büyümeyi ve kalkınmayı oturtuyor. En önemli icraatın olası en yüksek hızla büyümek olduğu amacı yinelenip duruyor.

Kalkınmak ve büyümek sağ ya da sol siyaset için, adeta bir din gibi. Sadece bu hedefe varmak için izlenecek yol, daha doğrusu feda edilecek olgularda anlaşamıyorlar. 

Zenginlik ile refah, yarışmacı toplum ile dayanışmacı toplum, hükmetmekle gezegen ile uyum içinde yaşamak gibi hayati tartışmalar gündemimize ne zaman girecek?

Bugün küçülmek, büyümemek gibi ekonomik kavramlar, büyümek/kalkınmak ikilisinden çok daha hayati konular. Küçülmek Güzeldir, Türkiye’de bu tartışmaların ivme kazanması arzusuyla hazırlandı.

Sayfa Sayısı : 144

Kitap Boyutları : 13.5X21

ISBN No: 978-605-5895-63-1

Etiket fiyatı : 16 TL

İÇİNDEKİLER

 YERYÜZÜNÜN VARKALMASI İÇİN KÜÇÜLME

Raoul Weiler

Sayfa 9

NEDEN ÇEVRESEL SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK BÜYÜK OLASILIKLA BÜYÜYEN ÜRETİMLE BİRLİKTE ULAŞILABİLECEK BİR HEDEF DEĞİLDİR

Roefie Hueting

 Sayfa 21

KÜÇÜLMENİN KAVRAMSAL KÖKLERİ

Fabrice Flipo

Sayfa 37

KÜÇÜLME: EKONOMİK BÜYÜME Mİ EŞİTLİK Mİ TARTIŞMASININ ÖTESİNE GEÇMEK

Darren Zhang

Sayfa 55

BÜYÜMEYE KARŞI ÇEVRE - “KÜÇÜLME”NİN BİR ELEŞTİRİSİ VE “BÜYÜME-SİZLİK” İÇİN BİR SAVUNU

Jeroen C.J.M. van den Bergh

Sayfa 67

 KÜÇÜLME SAVUNUSU

Giorgos Kallis

Sayfa 111

Raoul Weiler (1938)

Roma Kulübü’nün EU-şubesinin kurucusu ve başkanıydı. Doktorasını aldıktan sonra University of North Carolina’da,  Washington’daki Catholic University of America’da, Paris’te Centre de la Recherche Scientifique’de teknoloji ve topluluk arasındaki ilişkiler üzerine dersler verdi. Bilişim ve İletişim teknoloji yöneticisi olarak Antwerpen’de Bayer ilaç ve kimya şirketinde çalıştı. 

Uzun zaman farklı teknoloji gruplarının kurucusu ve başkanı oldu. Birçok uluslararası sempozyum organize etti.

Jeroen van den Bergh (1965)   Universidad Autonoma de Barcelona’da sosyal ve davranış bilimleri bölümünde ve University Amsterdam’da iktisat ve işletme fakültesinde çevre ve kaynak ekonomisi profesörüdür. Önceden VU Amsterdam Üniversitesi’nde profesörlük yapmış ve Energi Council of Netherlands (Hollanda’nın Enerji Heyeti) (1997-2007) üyesiliğinde bulunmuştur.  16 kitap ve 160 makale yayımladı. Araştırma alanları: iktisat, geri dönüşüm, ekoloji-ekonomi modelleme, karbon azalma ekonomisi, çevre politikasının uzamsal ve uluslararası politikaları ve ilkim politikasının ekonomik analizi.
Roelof (Roefie) Hueting  (1929) Hollandalı iktisatçı. Hollanda’nın İstatistik Dairesi’nin kendi kurduğu “Çevresel İstatistik Bölümü’nün” şefiydi. Ekonomik büyümenin değerlendirmesini ve yeniden incelenmesini sağlayan Sustainable National İncome (Sürdürülebilir Milli Gelir) tasarımının geliştirmesiyle tanınmış oldu. 1970 yılında makaleleri “Doğanın bizim için ne değeri var?” isimle yayımladı. “Kıtlık ve ekonomik büyüme” isimli doktora tezini 1974 Groningen Üniversitensi’nde yazdı. Piyanist ve Down Town Jazz Band’ın lideridir.  Darren Zhang Auckland (Yeni Zelanda) Üniversitesi’nin öğretim üyesidir. Çalışma alanları: Felsefe ve eleştirel teoridir.

Fabrice Flipo (1972)

Yazar felsefe eğitimi aldı, teknoloji ve çevre konularında uzmanlaşıp doktora yaptı. Güncel Felsefe Konferansı'nın başkanıdır. Telecom Yönetim Üniversitesi'nde Dil ve Kültür Bilimleri Fakültesi’nde doçent ve araştırmacı olarak çalışıyor.

Giorgos Kallis (1972)

Kaliforniya Üniversitesi’nde Marie Curie adında olan Enerji ve Kaynaklar uluslararası post-doktora programı bitirdi (2008). Araştırmaları topluluk ve çevrenin ortak evrilmesine ve uzun nehir havzalarının ortak yönetimi ve kuraklığın sosyal adapte edilmesine odaklandı. Doktorasını çevreci politika ve tasarım konusunda, Yunanistan’daki Ege Üniversitesi’nden aldı. Araştırmaları çevrenin bozulmasının sosyal ve biyo-fizik sonuçlarına yöneliktir. Su kaynaklarının korunması ve su politikaları (kuraklıklar, şehirlerde su toplama, katılımcı yönetim) alanında uzmandır.

Çevrecinin Paradoksu

Neden çevresel sıkıntılarımız daimi olarak artarken, insan refahı dünya çapında iyileşiyor?

Yazı: Leo Hickman
Çeviren: Deniz Aytekin
3 Eylül 2010 Guardian


Son günlerde –özellikle buralarda– petrol ve su rezervlerinin tükenmesi, ormanların yok oluşu, kaynakların tükenmesi ve bu gibi sorunlardan yakınan birçok konuşmacıya şahit olsak da bu kişilere sunulan hazır cevaplardan biri de yaygın olarak bilinen adıyla ‘Çevrecinin Paradoksu’.

Tartışma şöyle: ‘Neden kaynakların tükenmesine ve ekosistemlerin düşüşe geçmesine rağmen insanlığın refahı dünya çapında yükselişte?’

Rasyonel İyimser isimli kitabın yazarı Matt Ridley gibi insanlar, çevrecilerin insanlığın içinde bulunduğu durum hakkında gereğinden fazla karamsar olduklarını savunuyorlar. Sonuçta biz becerikli, uyum sağlayabilen, oldukça zeki bir türüz ve şu an önümüze sunulan endişelerin üstesinden gelmenin de ötesine geçebiliriz (tabii kendimizi serbest pazar baskısından kurtarabilirsek).

Bu görüşün tam karşısında ise Çöküş adlı kitabın yazarı Jared Diamon gibi düşünenler var. Onlara göre önceden var olmuş ve aşırı kaynak tüketimi nedeniyle doğal kaynaklarını tüketip tarih sahnesinden silinen geçmiş uygarlıklardan ders almalıyız.

BioScience dergisinin son sayısında bu paradoksu inceleyen muhteşem bir makale bulunuyor (Scientific American): Çevrecinin Paradoksunu Çözmek. McGill Üniversitesi’nden Ciara Raudsepp Hearne’in başını çektiği bir bilim adamı ekibi tarafından kaleme alınan yazı; paradoksun altında yatan, çakışan mevzuları ayrıntılı bir biçimde inceliyor. Makalenin editoryal girişi içinde bulunulan durumu gözler önüne seriyor:

Milenyum Ekosistem Değerlendirmesi’nin de dahil olduğu çalışmalar, ekosistemlerin birçok ekosistem işlevi üretme kapasitelerinin düştüğü sonucuna vardı. Ekosistem işlevlerinin düşmesinin insanlar için daha düşük refah anlamına gelmesi bekleniyordu. Fakat okur yazarlık, yaşam beklentileri ve gelir gibi birçok ölçümde kullanılan metrik değerlendirme İnsan Gelişim Dizini (Human Development Index) 1970’lerin ortalarından bu yana hem zengin hem de fakir ülkelerde belirgin bir artışa işaret ediyor. Dizin, farklı uygunluk ölçekleriyle de güçlü bir biçimde uyumlu. Bazı kişisel güvenlik ölçekleri yükselen trende karşı düşse de refahtaki genel iyileşme reddedilemez gibi görünüyor. Bu paradoks ekosistemin bize sundukları hakkındaki endişelerimizi abarttığımız anlamına mı geliyor?

Yazarlar ardından çevrecinin paradoksunu açıklamaya yarımcı olabilecek dört hipotez sunuyorlar. Bu hipotezler özetle şöyle:

İnsan refahının tehlikeli boyutları yeterli şekilde ele alınmamıştır ve insan refahı seviyesi aslen düşüştedir. İnsan refahının yükselişte olduğunu gösteren ölçümler yanlış ya da eksiktir.
Gıda üretimi gibi işlevler; sağlanan ekosistem işlevlerinin en belirgin olanlarıdır; bu yüzden kişi başına düşen gıda miktarı arttığında diğer alanlarda düşüş olmasına rağmen insan refahı da artıyor gibi görülecektir.
Teknoloji ve sosyal gelişim; insan refahı artık ekosistem işlevlerine daha az bağlı hale getirmiş, insan refahını ekosistemlerin var olan durumundan ayrıştırmıştır.
Ekosistem işlevlerinin düşüşü ile insan refahının bundan etkilenmesi arasında zamansal bir boşluk bulunmaktadır. Bu yüzden günümüzde gerçekleşen düşüşlerin etkilerinin insan refahı üzerindeki etkisi henüz ölçülebilir boyuta gelmemiştir.

Yazarlar, insan refahının ortalamada yükselişte olduğunu gösteren çok fazla kanıt olduğunu söyleyerek ilk hipotezi eliyorlar. Tahmin edilebileceği gibi yazarlar ikinci hipotezi destekliyorlar. Üçüncüde, var olan kanıtların ‘ayrıştırma’ hipotezini destekleyecek kadar güçlü olmadığına karar veriyorlar.

Ama belki de –en azından benim için– en çekici hipotez dördüncü. Çevrecinin paradoksu tükenebilir kaynaklarımızı azaltmamızla insanlığın bu durumdan olumsuz etkilenmesi arasındaki zamansal boşlukla açıklanabilir mi? Eğer açıklanabilirse, bu boşluk ne kadar bir zaman dilimine karşı geliyor? Düşüşe geçmemiz –zamanı geldiğinde ya da gelirse– hızlı mı yavaş mı olacak? Bu soruların cevapları tüm dünyada Diamond’ların mı yoksa Ridley’lerin mi haklı olduğunu şüphesiz ortaya çıkartacak.

Bu zamansal boşluk aklıma geldiğinde Wallace ve Gromit’in maceralarını anlatan Oscar ödüllü çizgi film The Wrong Trousers’dan bir sahneyi düşünmeden edemiyorum. Wallace’ın kurnaz köpeği Gromit, takip etmekte olduğu elmas hırsızı pengueni yakalayabilmek için, içinde bulunduğu trenin önüne olabildiğinde hızlı bir şekilde ray döşer. Bunu bir metafor olarak kullanacak olursak, insanlar raydan çıkmadan yeterince hızlı bir şekilde, önlerine ray döşeyebilirler mi? Düşüşümüzü, sonumuzu durmadan erteleyebilir miyiz? Makalenin yazarları bunu yapabilme şansımızın globalleşme arttıkça azaldığını söylüyor gibiler:

Dünyanın çeşitli bölgelerinde yaklaşan düşüş için giderek artan kanıtlar bulunuyor fakat belirli bir sisteme –ya da işleve–özgü düşüşlerin kendi arlarındaki etkileşimde bulunarak küresel insan refahına yapacakları etki konusunda bilgimiz daha sınırlı. Yerel ya da bölgesel düşüşler; zorunlu göç ve kaynak yarışı gibi ile ilgili kademeli problemler yaratarak küresel insan refahına etkide bulunabilir. Ya da pazar güçleri ve ticari kurallar kaynak marketlerinde hızlı destabilazyona sebep olarak 2008’deki gibi, şaşırtıcı bir şekilde dünyayı saran birden fazla gıda, petrol ve ekonomi krizine yol açabilir. 2008’de yaşanan küresel ekonomik kriz, küresel ekonominin kendi içinde ne kadar bağlantılı olduğunu ve küresel sistemlerin beklenmedik ve absürt şekilde çökme kapasitelerini de gözler önüne sermişti.

Yüksek derecede uyum sağlama kabiliyetine sahip toplumlar geçmişte başka bölgelerden ekosistemler aktararak, bazı bölgelerde ekosistem işlevlerinin stoklarını genişleterek, olumsuz etkileri başka bölgelere aktararak ve ekosistem işlevlerini daha verimli biçimde kullanarak çevresel bozulma ile baş edebildiler.

Yine de bulgular küresel arenadaki tükenmeye yüz tutmuş kaynaklar gibi gelecekteki bir adaptasyon sürecinin de daha farklı ve muhtemelen daha güç olacağını gösteriyor. Önceden göçe ve kaynakları aktarmaya uygun olan seçenekler günümüzde insanoğlunun biyosferi kullanma yoğunluğuna bağlı olarak giderek azalıyor.

Her akademik makale de olduğu gibi bu makalede de gerekli uyarı ve daha fazla araştırma yapılması gerektiğine dair ibarelere yer verilmiş. BioScience yazı işleri müdürü Timothy M. Beardsley’in de editoryasında belirttiği gibi:

Yazarların vardığı sonuçlar, ellerindeki verilerin coğrafi olarak bir araya getirilmesi nedeniyle sınırlıdır. BioScience ileriki bir sayıda yazarların değerlendirmeleri hakkında açıklamalara yer verecektir. Buna rağmen makalenin; insanlığın refahı, tarım, teknoloji ve ekosistem işlevlerini etkileyen zamansal boşluklar konusundaki araştırmalar için güçlendirici bir yeri vardır.

Karar verildi: Bu kesinlikle daha incelikli ve detaylı araştırma ve tartışmaya ihtiyaç duyulacak bir konu.


Kaynak:
http://www.guardian.co.uk/environment/blog/2010/sep/02/environmentalist-paradox-wellbeing-resource-depletion